Biseksualizm jest równoznaczny z rozwiązłością; To nieprawda. Osoby biseksualne często żyją w wieloletnich, szczęśliwych, trwałych związkach. Biseksualizm to orientacja, która może zmienić się za sprawą bycia w relacji z osobą innej płci; Orientacja seksualna pozostaje taka sama przez całe życie. Egodystoniczna orientacja seksualna, inaczej niezgodna z ego – egodystoniczne zaburzenie psychiczne charakteryzujące się posiadaniem orientacji seksualnej lub pociągu, który stoi w sprzeczności z wyidealizowanym obrazem siebie, co powoduje niepokój oraz pragnienie zmiany orientacji lub uzyskania większego komfortu z własną orientacją seksualną. Nie jest to określenie wrodzonej Panseksualizm jest przeciwieństwem biseksualizmu, ponieważ jego założeniem jest, że miłość nie ma płci - jest ponad podziały metrykalne. Motto panseksualistów brzmi: "Najważniejsze jest bycie sobą, liczy się człowiek". Ludzie panseksualni odrzucają podawane w mediach założenia, takie jak pociąg do zwierząt (zoofilia), do orientacja seksualna dotyczy tego, do kogo się przyciąga i z kim chce się mieć relacje. Orientacje seksualne obejmują gejów, lesbijek, Hetero, biseksualistów i aseksualistów. orientacja seksualna różni się od płci i tożsamości płciowej. orientacja seksualna dotyczy tego, kogo pociąga i kogo pociąga romantycznie, emocjonalnie i . Hetero, homo, bi? To niewiele o nas mówi. Tutaj znajdziesz ponad 30 typów. Fot. Unsplash Statystyczny człowiek rozróżnia trzy orientacje seksualne – heteroseksualizm, homoseksualizm i biseksualizm. Eksperci opierają się z kolei na tzw. skali Kinseya, która wyróżnia w sumie 7 różnych upodobań. Od aseksualizmu (zupełnego braku zainteresowania seksem), przez incydentalne stosunki z osobami tej samej płci, zdeklarowanych gejów i lesbijki, na miłośnikach płci przeciwnej kończąc. Sporo tego, ale okazuje się, że niektórym to nie wystarcza. Langdon Parks, który zainteresował się zagadnieniem ludzkiej seksualności (choć nie jest naukowcem), opublikował w ostatnich dniach jeszcze inne spojrzenie na ten temat. Skala Fioletowo-Czerwonego Przyciągania wyróżnia już nie kilka, ale ponad 30 typów naszych upodobań. Od litery A oznaczającej aseksualizm, aż do F6 – seksoholika zainteresowanego tą samą płcią. A Ty kim jesteś? B3, D0, a może F1? Sprawdź koniecznie! Typy przyciągania: A – nieromantyczny aseksualizm – nigdy nie odczuwasz pociągu seksualnego, nie interesują Cię bliższe relacje z kimkolwiek, a relacje międzyludzkie ograniczasz do przyjaźni. Oczywiście bez jakiegokolwiek podtekstu. B – romantyczny aseksualizm – seks zupełnie Cię nie interesuje, ale to nie oznacza, że nie chcesz stworzyć związku. Lubisz bliskość partnera, jego dotyk i pocałunki, ale nie pozwalasz sobie na nic więcej. C – seksualność trzeciorzędna – jak sama nazwa wskazuje, seks jest dla Ciebie sprawą mało istotną. Jeśli kochasz się z partnerem, to wyłącznie po to, by go zadowolić albo w ten sposób począć potomstwo. D – seksualność drugorzędna – czasami nachodzi Cię ochota na zbliżenie, ale na pewno nie jest to najważniejsza sprawa w związku. Możesz się bez tego obyć i kochać swojego partnera. E – seksualność pierwszorzędna – nie wyobrażasz sobie udanego związku bez spełnienia o charakterze seksualnym. Uważasz, że dwie kochające się osoby powinny okazywać sobie uczucia także w sypialni. F – hiperseksualność – wszystkie Twoje kontakty z innymi ludźmi sprowadzają się do tego, by zaciągnąć ich do łóżka. Związek jako taki Cię nie interesuje – wystarczy cielesna przyjemność. Orientacje: 0 – interesują Cię kontakty wyłącznie z przedstawicielami płci przeciwnej 1 – raczej odczuwasz pociąg do osób płci przeciwnej 2 – preferujesz osoby płci przeciwnej, ale czasami pociągają Cię osoby tej samej płci 3 – jesteś osobą biseksualną – odczuwasz taki sam pociąg bez względu na płeć partnera 4 – preferujesz kontakty z osobami tej samej płci, ale czasami pociągają Cię osoby płci przeciwnej 5 – raczej odczuwasz pociąg do osób tej samej płci 6 – interesują Cię kontakty wyłącznie z przedstawicielami tej samej płci Skala Fioletowo-Czerwonego Przyciągania: Jaki kolor i symbol ma Twoja rzeczywista orientacja seksualna? Co to znaczy „aseksualność”?Czy osoby aseksualne mogą wchodzić w satysfakcjonujące związki?Czy osoby aseksualne wchodzą w związki tylko z innymi osobami tej orientacji?Aseksualizm a seksAseksualność a zaburzenia popęduCzym jest AVEN?Symbole osób aseksualnychAseksualność – nie mylić z:Czemu warto o tym mówić?Czas na normalizację aseksualności!Na dobry początek warto wyjaśnić, że bardziej odpowiedni jest termin „aseksualność” niż „aseksualizm” (tak jak „homoseksualność”, nie „homoseksualizm”). Mimo to używamy obu pojęć zamiennie, by każda osoba (nawet niezorientowana w tej dziedzinie) mogła trafić na nasze źródło po wyszukaniu którejkolwiek to znaczy „aseksualność”?Źródła określają aseksualność jako trwałe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób czy żadnych obiektów. Aseksualność jest wrodzoną orientacją seksualną, niezależną od czynników psychologicznych czy seksualnej nie można wybrać i – co ważne – to nieodłączna część danego człowieka. Nie wpływa w żaden sposób na jakość życia, mamy tu do czynienia z innym zestawem potrzeb i wyzwań niż w przypadku osób innych orientacji. Na razie nie wiadomo, co determinuje osoby aseksualne mogą wchodzić w satysfakcjonujące związki?Mogą! Jeśli tylko aseksualne dzielą się na osoby romantyczne, mające potrzebę tworzenia bliskiej relacji romantycznej z drugą osobą, oraz na osoby aromantyczne, które takiej potrzeby nie może być połączony z romantycznym pociągiem do osób płci przeciwnej, tej samej lub do osób dowolnej osoby aseksualne wchodzą w związki tylko z innymi osobami tej orientacji?Nie. W praktyce byłoby to trudne, gdyż szacuje się, że osoby aseksualne stanowią około 1% populacji. Szukając romantycznego związku, znajdują się w trudnym położeniu, ponieważ większość ludzi nie jest aseksualna. Wchodzą zatem w związki z osobami alloseksualnymi (odczuwającymi pociąg seksualny), co zupełnie nie umniejsza jakości tego aseksualność jest często niewidoczna i ma krótszą historię jako tożsamość/społeczność niż inne mniejszościowe orientacje seksualne, które zdążyły już stworzyć kulturowe miejsca łączenia się w relacje. Z tego powodu wiele osób aseksualnych kończy w mieszanych związkach z osobami innych od orientacji, związki to siatka połączeń międzyludzkich. Komunikacja, bliskość, zabawa, humor, podekscytowanie i zaufanie – to łączy ludzi seksualny nie jest warunkiem koniecznym do tworzenia udanej nie ogranicza potrzeb emocjonalnych danej osoby. Są one jednak zaspokajane na różne sposoby – podobnie zresztą jak w przypadku innych orientacji. Niektóre osoby aseksualne mogą pragnąć romantycznych związków, inne w ogóle nie mają potrzeby wchodzenia w związki romantyczne. Mogą być najbardziej usatysfakcjonowane bliskimi przyjaźniami lub szczęśliwsze a seksW powszechnej opinii osoby aseksualne nie uprawiają seksu i nigdy nie miały stosunków płciowych. W rzeczywistości nie jest to nawet jeśli nie jest związany z pociągiem seksualnym do drugiej osoby, zazwyczaj stanowi dobry i akceptowalny sposób na rozluźnienie, redukcję napięcia czy zaspokojenie przyjemności. Podobnie rzecz się ma z masturbacją – mitem jest, że osoby aseksualne nie uprawiają też do naszych artykułów o masturbacji: „masturbacja kobiet” oraz „czy masturbacja jest zdrowa?”.Niektóre osoby aseksualne wolą w ogóle zrezygnować z seksu, jednak część z nich zupełnie nie ma nic przeciwko stosunkom, a nawet może mieć wysokie a zaburzenia popęduW 2015 roku powstał kwestionariusz umożliwiający rozróżnienie osób aseksualnych od alloseksualnych – możesz o nim przeczytać tutaj. Dzięki temu możliwe było przeprowadzenie badania porównującego osoby aseksualne z osobami z HSDD, czyli zespołem obniżonego popędu to wykazało znaczące różnice pomiędzy tymi dwiema grupami, co ostatecznie obaliło hipotezę o tym, że aseksualizm mógłby być uznawany za zaburzenie jest, by rozróżniać aseksualność od problemów z popędem seksualnym, wynikających z fizjologii, traum czy nie jest nagłą utratą potrzeb seksualnych. Nie mówimy o aseksualności w przypadku osoby, która wcześniej odczuwała popęd i wykazywała zainteresowanie seksem, ale sytuacja uległa zmianie. Należy szukać przyczyn znacznie obniżonego libido lub całkowitego zaniku potrzeb seksualnych (czyli zaburzeń popędu i libido) i zgłosić się po pomoc do specjalisty, który pomoże w przywróceniu poprzedniego aseksualne nie odczuwają potrzeby bycia leczonymi, ponieważ brak pociągu seksualnego (niekoniecznie popędu) jest w tym przypadku czymś naturalnym, a nie zaburzeniem czy stanem patologicznym. Orientacja seksualna nie stanowi źródła cierpienia. Zdarzają się sytuacje, że partner_ka lub otoczenie wywierają presję i w efekcie osoba aseksualna może zgodzić się na pomoc eksperta (na przykład seksuologa_ożki), ale to działanie pozbawione też do lektury artykułu o empatii: Empatia - uczucie, cecha osobowości czy umiejętność?Czym jest AVEN?AVEN (ang. Asexual Visibility and Education Network, czyli Sieć Widoczności i Edukacji Aseksualnej) to stowarzyszenie założone w 2001 roku przez Davida Jaya, którego celem jest zwiększenie akceptacji aseksualności w społeczeństwie, zainicjowanie publicznej dyskusji na jej temat, działanie na rzecz rozwoju społeczności aseksualnej, a także wspieranie osób tej orientacji oraz ich z informacją na stronie sieć obecnie posiada ponad 35 tysięcy zarejestrowanych użytkowników i jest największą społecznością osób aseksualnych w Internecie, jednocześnie stanowiąc źródło informacji i miejsce spotkań dla ludzi aseksualnych lub zastanawiających się nad swoją orientacją seksualną, ich przyjaciół i rodzin, naukowców oraz też 13 skupionych wokół AVEN społeczności lokalnych, między innymi jedna w Polsce. Członkowie AVEN angażują się w telewizji, prasie i radiu oraz uczestniczą w wykładach, konferencjach i paradach na całym osób aseksualnychZnakiem osób aseksualnych jest odwrócony trójkąt – wierzchołek skierowany w dół symbolizuje brak pociągu seksualnego. Flaga natomiast zawiera cztery poziome pasy w różnych kolorach o odmiennych znaczeniach:czarny – aseksualność,szary – demiseksualność (orientacja seksualna osób, które mogą odczuwać pociąg seksualny do innej osoby wyłącznie w przypadku nawiązania z nią wcześniej silnej więzi emocjonalnej) i gray ace, czyli tak zwana szara aseksualność (orientacja pomiędzy aseksualnością a seksualnością, w której dana osoba doświadcza pociągu seksualnego tylko od czasu do czasu),biały – sprzymierzeńcy,fioletowy – społeczność osób aseksualnych (wspólnota).Aseksualność – nie mylić z:Abstynencją seksualną – czyli powstrzymywaniem się od aktywności seksualnej z pobudek religijnych, społecznych, filozoficznych, fizjologicznych, psychologicznych lub seksualną – czyli niechęcią do – czyli wrogim nastawieniem do seksu – osoba aseksualna, nawet jeśli sama całkowicie rezygnuje z uprawiania seksu, może być pozytywnie nastawiona do uprawiania seksu przez innych – który jest wyborem jednostki. Osoby pozostające w celibacie mogą nieraz odczuwać bardzo silny popęd seksualny, który ulega na przykład – osoba aseksualna może być całkowicie sprawna pod względem Twojej uwadze nasz inny artykuł o biernej warto o tym mówić?Aseksualność jest w opracowaniach naukowych porównywana do homoseksualności, która została uznana za orientację w momencie, gdy ustalono, że nie sprawia ona osobom homoseksualnym żadnych uciążliwości ani nie przysparza cierpień, zatem nie może zostać uznana za zaburzenie. I tak jak to było w przypadku homoseksualności, istnieją ludzie, którzy mają zapędy, by „leczyć” osoby aseksualne: zmienić je, by mogły być chodzi właśnie o to, że osoby aseksualne byłyby szczęśliwe, gdyby nie musiały na każdym kroku tłumaczyć się z tego, kim są – z własnej orientacji oraz na normalizację aseksualności!Tymczasem w przestrzeni publicznej temat aseksualności nie jest traktowany nawet po macoszemu. Jest pomijany, spychany na margines, jakby w ogóle nie istniał. Czy przeczytacie o tym w podręcznikach do edukacji seksualnej? zatem młodzi ludzie mają czerpać wiedzę, a tym bardziej skąd mają wiedzieć, że wszystko z nimi okej?Brakuje źródeł, które mówiłyby: „hej, jest w porządku, jeśli czujesz, że seks to nie Twoja bajka”. Najgorzej, że osoby aseksualne wolą się nie wychylać ze strachu przed odrzuceniem. Preferują pozostawać niewidoczne, by uniknąć wyśmiewania i świadomości społecznej w tym zakresie jest tak ważne, ponieważ istnieje spora część społeczeństwa, która nie rozumie lub nie wierzy w aseksualizm, co prowadzi do dyskryminacji i uprzedzeń wobec osób Elizabeth Abbott, autorka Historii celibatu, zwraca uwagę na fakt, że w średniowiecznej Europie aseksualność – w przeciwieństwie do homoseksualności – nigdy nie była nielegalna, przez co osoby aseksualne pozostały niewidoczne – aż do dziś, do czasów mediów społecznościowych oraz dostępu do informacji, dzięki którym osoby aseksualne mogą dojść do głosu i wzajemnie się osób aseksualnych dopiero zaczyna się tworzyć. Powstają pierwsze stowarzyszenia, aplikacje randkowe, organizowane są też eventy zwiększające świadomość w zakresie aseksualności. Pozostaje nam mieć nadzieję, że z czasem społeczność ta będzie coraz silniejsza i odważniejsza. I nikt nie będzie czuł się samotny czy odizolowany od społeczeństwa. Czy można zmienić orientację seksualną? To pytanie pojawia się w różny sposób w przestrzeni publicznej, w indywidualnych spotkaniach psychologów, psychoterapeutów, księży i dotyczy przede wszystkim możliwości zmiany orientacji homoseksualnej na heteroseksualną. Wśród różnych opinii zauważamy, że istnieją środowiska wykluczające możliwość takiej zmiany i twierdzące, że po prostu trzeba przyjąć swoją orientację taką, jaka ona jest. A wszelkie mówienie o zmianie orientacji, szukanie takiej możliwości, stanowi według nich jakąś formę homofobii. Z kolei istnieją inne środowiska, które dopuszczają możliwość zmiany orientacji homoseksualnej, wskazują tego zasadność i również możliwe sposoby na jej dokonanie. Współczesna Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), umieszcza pośród różnych chorób, zaburzeń także kategorię: "Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną" (F66). Tutaj jedną z podkategorii stanowi "Orientacja seksualna niezgodna z ego (egodystoniczna)" ( czyli jest to sytuacja, kiedy osoba nie czuje się dobrze ze swoją orientacją seksualną i w związku z tym szuka jakiejś pomocy. Taka klasyfikacja nic nam nie mówi o możliwości lub nie zmiany orientacji seksualnej. Natomiast wskazuje na istnienie grupy osób, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją seksualną i w konsekwencji szukają jakiejś pomocy. W mojej pracy zdarza mi się spotykać takie właśnie osoby, które należą do tej kategorii. Praktykujący psycholodzy, psychoterapeuci także spotykają w swoich gabinetach osoby, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją homoseksualną i chciałyby to zmienić. Powstają także różne grupy religijne (np. lubelska "Odwaga"), które proponują konkretny program osobom pragnącym takiej zmiany. A zatem widzimy, że rzeczywiście istnieje pewna grupa osób, dla których postawione w tytule pytanie jest sprawą naprawdę ważną, gdyż szukają takiej zmiany. Czy jednak jest jakaś realna możliwość zmiany orientacji homoseksualnej? Próbując zmierzyć się z tym pytaniem zacznijmy od klasycznego "explicatio terminorum" (wyjaśnienia pojęć). Studia filozoficzne pokazały mi, jak ważne jest doprecyzowanie pojęć i myślę, że dotyczy to także psychologii. Wyróżniamy trzy orientacje seksualne i tu sprawa wydaje się dosyć prosta: heteroseksualizm (pociąg do osób przeciwnej płci), homoseksualizm (pociąg do osób tej samej płci) i biseksualizm (pociąg do osób obojga płci) Jednak tak naprawdę pod pojęciem orientacji seksualnej kryją się trzy różne rzeczy: pociąg seksualny, zachowanie seksualne i identyfikacja seksualna. Pociąg seksualny odnosi się do seksualnego zainteresowania inną osobą opartego na kombinacji różnych czynników np. wygląd osoby, sposób poruszania się, głos, zapach, które oddziaływają na danego człowieka. Dotyczy on także odczuć, pragnień i fantazji seksualnych, czyli tego wszystkiego, co człowiek doświadcza, przeżywa w sobie na płaszczyźnie seksualnej. Zachowanie seksualne odnosi się do różnych aktywności i partnerów seksualnych - np. czy dotyczy partnerów tej samej płci, czy też płci przeciwnej. Natomiast identyfikacja seksualna odnosi się do określenia, jakie człowiek nadaje sam sobie, jak o sobie myśli np. nazwanie siebie gejem jest przykładem identyfikacji seksualnej. A zatem orientacja seksualne jest pojęciem złożonym i niekoniecznie wewnętrznie spójnym. Przykładowo zachowanie seksualne danej osoby może nie stanowić podstawy dla jej identyfikacji seksualnej. Z kolei identyfikacja seksualna nie musi być wcale spójna z pociągiem lub zachowaniem seksualnym. Oczywiście nikt z nas nie wybiera tego, co czuje, jakie rodzą się w nim reakcje (pociąg seksualny), z drugiej jednak strony mamy wpływ na nasze zachowania seksualne i także decydujemy o swojej identyfikacji seksualnej. Ta złożoność i wieloaspektowość pojęcia orientacji seksualnej utrudnia nam jego analizę. Jednak istotę i centrum tego pojęcia stanowi pociąg seksualny, który dla niektórych autorów jest wręcz tożsamy z pojęcie orientacji seksualnej. Dlatego też analizując dalej możliwość zmiany orientacji homoseksualnej będziemy pytali się właśnie o zmianę pociągu seksualnego. Po analizie i doprecyzowaniu pojęcia orientacji seksualnej spójrzmy teraz na pojęcie zmiany, które bywa różnie rozumiane. Niektórzy pojmują zmianę w sposób bardzo kategoryczny, gdzie jest miejsce tylko dla dwóch skrajności - wszystko albo nic. A zatem jeśli wszystko czyli 100 procent danego zjawiska zmieniło się, to tylko wówczas można powiedzieć, że dokonała się zmiana. Jeśli taka sytuacja nie zaistniała, to nie można stwierdzać żadnej zmiany. Możliwe jest jednak pojmowanie zmiany także w inny sposób - jako pewne kontinuum, gdzie zmiana może dokonać się w różnym stopniu. A zatem możliwa jest zmiana w 20, 50, 80 i czasami także w 100 procentach. Ten drugi sposób pojmowania zmiany jest bardziej właściwy dla psychologii, gdzie zmiana nie zawsze oznacza całkowite wyeliminowanie czegoś, pozbycie się wszelkich symptomów. Przykładowo zastosowanie tego kategorycznego sposobu pojmowania zmiany do leczenia depresji oznaczałoby, że każde późniejsze pojawienie się nastroju depresyjnego powinno zostać uznane jako unieważnienie dokonanej zmiany, niezależnie od częstotliwości i intensywności pojawiających się symptomów. Podobna argumentacja mogłaby być stosowana do wielu innych problemów natury psychicznej jak alkoholizm, narkomania, fobie, zaburzenia odżywiania czy napięcia w małżeństwie. W leczeniu tych i innych zaburzeń nawroty do wcześniejszych, zaburzonych form myślenia i zachowania nie są czymś rzadkim. Tak naprawdę w żadnej psychoterapii nie można obiecać, że pacjent uzyska to wszystko, czego pragnie czyli spełni 100 procent swoich oczekiwań. Dzieje się tak, gdyż proces terapeutyczny jest czymś złożonym, zależnym od konfiguracji różnych czynników. To jednak wcale nie oznacza, że nie należy go podejmować. Odnośnie zmian orientacji seksualnej przeprowadzono niedawno badania wśród nastolatków i młodych dorosłych. Wskazują one, że młodzieńczy homoseksualizm i biseksualizm zarówno w aspekcie pociągu seksualnego jak i zachowania zmieniają się zaskakująco z roku na rok. Jednak te zmiany dokonują się w przeważającej części w kierunku heteroseksualizmu. Jest on już w wieku 16-17 lat przynajmniej 25 razy stabilniejszy niż biseksualizm lub homoseksualizm i dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Autorzy tych badań dochodzą zatem do wniosku, że stałość dotyczy przeważnie ludzi z pociągiem seksualnym do płci przeciwnej. Natomiast chociaż całościowa ilość osób z pociągiem homoseksualnym i biseksualnym pozostawała przez lata dosyć stabilna, to jednak występował nieustanny przepływ jednostek z i do tej grupy. Co ciekawe takie samoczynne zmiany dokonują się także u osób dorosłych. Przykładowo znane są przypadki mężczyzn, którzy przez lata odczuwali pociąg homoseksualny, mieli też partnerów, a jednak w pewnym momencie ich dorosłego życia coś zaczęło się w nich zmieniać. Pojawił się pociąg heteroseksualny, zainteresowanie kobietami i to pozostało u tych mężczyzn czymś stabilnym. Z drugiej strony znane są także przypadki wyłącznie heteroseksualnych kobiet, u których w wieku średnim rozwijają się uczucia i zachowania homoseksualne. Dokonuje się to zarówno w sytuacji trwania w relacji małżeńskiej, jak też po rozpadzie małżeństwa. W USA przeprowadzono ostatnio interesujące badania dotyczące trwałości i zmiany orientacji seksualnej na przestrzeni 10 lat. Uczestniczyło w nich 2560 osób, z czego kobiety stanowiły 54 procent, a średnia wieku badanych wynosiła około 47 lat. Po tych 10 latach 2,15 procent z tej grupy odpowiedziało, że zmieniło orientację seksualną. Zebrane wyniki pokazały, że heteroseksualizm jest najbardziej trwałą orientacją seksualną zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Homoseksualizm kobiecy okazał się nietrwały, a męski trwały. Natomiast najmniej trwałą orientacją u obojga płci okazał się biseksualizm. A zatem zmiany orientacji seksualnej występują niekiedy w sposób samoczynny, bez żadnych zmierzonych interwencji. Dokonują się one zarówno w kierunku heteroseksualizmu jak i homoseksualizmu, aczkolwiek najbardziej stabilna jest orientacja heteroseksualna. Jak już zobaczyliśmy istnieją także osoby, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją homoseksualną i dlatego świadomie szukają możliwości zmiany. Zasadniczo dokonuje się to na dwa sposoby - poprzez psychoterapię lub udział w różnych grupach, wspólnotach religijnych. Od strony psychoterapii dla osób z egodystonicznym homoseksualizmem niewątpliwym autorytetem jest dr Joseph Nicolosi z USA, członek Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego i dyrektor Kliniki Psychologicznej w Kalifornii. Przez okres 25 lat pracował on z ponad tysiącem osób pragnących zmniejszyć swój niechciany homoseksualizm i rozwinąć potencjał heteroseksualny. Jest on postacią znaną nie tylko w Stanach Zjednoczonych, jego książki i artykuły zostały tłumaczone na wiele różnych języków. Nicolosi prezentuje podejście terapeutyczne nazywane "terapią reparatywną", które integruje w sobie różne współczesne nurty psychoterapii (psychoanalityczne, psychodynamiczne, systemowe i poznawcze). Mówiąc o skuteczności tej terapii Nicolosi twierdzi, że jedna trzecia jego klientów nie doświadcza zmiany, jedna trzecia doświadcza znaczącej poprawy i wreszcie jedna trzecia przeżywa kompletną zmianę orientacji. Odnośnie zmiany orientacji homoseksualnej poprzez udział w jakimś programie organizowanym przez wspólnoty religijne posiadamy ciekawe badanie dotyczące grupy 98 osób (72 mężczyzn i 26 kobiet). Wszyscy oni uczestniczyli w USA w programie organizowanym przez międzynarodowy, chrześcijański ruch pod nazwą "Exodus International", który promuje przesłanie wyzwolenia z homoseksualizmu dzięki mocy Jezusa Chrystusa. Naukowcy prowadzący to badanie towarzyszyli tym osobom przez okres 6-7 lat i dokonali w tym przedziale czasu sześć, niezależnych ocen ich orientacji seksualnej. Spośród 61 osób, które zakończyły ten program, wyniki były następujące: 23 procent osób deklarowało powodzenie czyli zmianę orientacji na heteroseksualną, 30 procent deklarowało osiągnięcie zdolności do życia w czystości i zaprzestali definiowania siebie jako posiadających orientację homoseksualną, z kolei 20 procent deklarowało rezygnację z dalszej próby zmiany i przyjęcie tożsamości homoseksualnej, wreszcie pozostałe 27 procent kontynuowało usiłowanie zmiany z ograniczonym i niesatysfakcjonującym skutkiem. A zatem badanie to ukazało statystycznie znaczące zmniejszenie orientacji homoseksualnej dla całej tej grupy, przy równoczesnym, chociaż mniejszym, ale ciągle znaczącym wzroście pociągu heteroseksualnego. Musimy także zadać sobie pytanie o poszukiwanie zmiany orientacji w stronę przeciwną czyli z heteroseksualizmu do homoseksualizmu. Czy kiedykolwiek w historii psychiatrii osoba o orientacji heteroseksualnej szukała terapii z powodu cierpienia wywołanego jej orientacją i pragnęła stać się osobą z orientacją homoseksualną. Nicolosi zadał to pytanie na piśmie Robertowi Spitzerowi (przewodniczący Amerykańskiego Komitetu Nazewnictwa DSM) i odpowiedź była negatywna. Podsumowując nasze rozważania możemy stwierdzić, że istnieje możliwość zmiany orientacji homoseksualnej na heteroseksualną. Z drugiej jednak strony taka zmiana nie jest czymś łatwym i oczywistym dla każdej pragnącej tego osoby. Dzieje się tak, gdyż orientacja seksualna stanowi zjawisko złożone, które związane jest z wieloma czynnikami. Wydaje się jednak, że elementem najważniejszym dla osób pragnących takiej zmiany, jest ich motywacja. To musi być osobista, silna decyzja danej osoby, za którą pójdą konkretne działanie i mogą one doprowadzić do zmiany orientacji homoseksualnej. O. Zbigniew Leczkowski SJ - jest jezuitą i psychologiem, a obecnie pracuje jako duszpasterz akademicki w Szczecinie. Bibliografia Elżbieta Galińska, Terapia reparacyjna mężczyzn z egodystonicznym homoseksualizmem. Wstęp do książki Josepha Nicolosiego, w: Joseph. J. Nicolosi, Wstyd i utrata przywiązania. Praktyczne zastosowanie terapii reparatywnej, Bydgoszcz 2011. Jones, S. L. & Yarhouse, M. A. (2007), Ex‐gays? A longitudinal study of religiously mediated change in sexual orientation, Downers Grove, IL: InterVarsity Press. Joseph Nicolosi, Konferencja: "Praktyczne zastosowania terapii reparatywnej", Poznań, Malta 2011. Joseph. J. Nicolosi, Reparative Therapy of Male Homosexuality. A New Clinical Approach, New Jersey 1997. Joseph. J. Nicolosi, Wstyd i utrata przywiązania. Praktyczne zastosowanie terapii reparatywnej, Bydgoszcz 2011. Kaplan and Sadock’s, Synopsis of Psychiatry. Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry, Eight Edition, New York 1998. Mock SE, Eibach RP. 2011, Stability and Change in Sexual Orientation Identity Over a 10-Year Period in Adulthood, w: Archives of Sexual Behavior in press. Neil Whitehead, Briar Whitehead, My Genes Made Me Do it - a scientific look at sexual orientation, z dnia Office for National Statistics, Measuring Sexual Identity: An Evaluation Report, September 2010, z dnia Savin-Williams, and Ream, (2007), Prevalence and Stability of Sexual Orientation Components During Adolescence and Young Adulthood, w: Archives of Sexual Behavior, nr 36, ss. 385-394. Komentarze sameQuizy: 52 Najprawdopodobniej jesteś aseksualny/a Odpowiedz Wyszło mi demi i uważam że to jest możliwe Odpowiedz Najprawdopodobniej jesteś heteroseksualny/a Preferujesz osoby przeciwnej płci i należysz do liczącej około 85% heteroseksualnej części społeczeństwa. Mimo iż twoja orientacja seksualna jest dość powszechna to pamiętaj, że i tak jesteś osobą wyjątkową. Pamiętaj także, że osoby innych orientacji seksualnych także zasługują na szacunek, a orientacja seksualna to tylko szczegół, który nie powinien determinować tego, czy kogoś lubimy czy nie. Odpowiedz Aseksualizm Takkk Odpowiedz Homoseksualny🏳️‍🌈 No właśnie, tu się waham czy jestem bi czy homo ale raczej jestem bi💓💜💙 Odpowiedz Najprawdopodobniej jesteś panseksualny/aNie zwracasz znacznej uwagi na płeć. Ty po prostu zakoch**esz się w człowieku i należysz do liczącej 1-2% panseksualnej części społeczeństwa i jesteś LGBT+. Jesteś szczęśliwcem, bo jesteś wyjątkowy/a i masz większy wybór partnerów i partnerek niż osoby z innymi orientacjami. Jako ciekawostkę powiem Ci, że osobą panseksualną jest znana wszystkim z roli Hannah Montany amerykańska piosenkarka Miley Cyrus czy znany piosenkarz Brendon Urie. Odpowiedz No tak, jestem ace Odpowiedz no tak jestem bi Odpowiedz Najprawdopodobniej jesteś biseksualny/a Preferujesz zarówno osoby tej samej płci jak i osoby płci przeciwnej. W przeciwieństwie do panseksualistów zwracasz jednak dość dużą uwagę na płeć. Należysz do liczącej około 6% biseksualnej części społeczeństwa i jesteś osobą LGBT+ a co za tym idzie – jesteś wyjątkowy/a. Pamiętaj, że Twoja orientacja jest w pełni zdrowa, naturalna i tak samo dobra jak inne, a Ty zasługujesz na szacunek. Jako ciekawostkę wiedz, że biseksualne są polska piosenkarka Doda, amerykańska artystka Lady Gaga czy najwybitniejszy przywódca w historii – Aleksander Wielki. Odpowiedz Najprawdopodobniej jesteś panseksualny/a Odpowiedz

jaka jest twoja orientacja seksualna